2011-07-30

ආධුනියෙකුගේ අදහස්..


 කොහොමද.අලුත් මුහුණක් සමග වෙනස් වන්නට සිතුනා. මේ වෙනස් විමටත් එක්තරා හේතුවක් තියනවා.මම මේ දවස් වල බ්ලොගි වල කරක් ගහන කොට ආදුනිකයන්ට උපදෙස් බ්ලොග් කිහිපයකම දක්නට ලැබුනා.මා අන්තිමට ගොඩ වුනේ රාජ්ගේ නවාතැන ටයි.ඒ අයියත් ආදුනියන්ට හොද උපදෙස් මාලාවක් දී තිබෙනවා.මමත් තවම ආදුනිකයෙක් නේ.
මා දන්නෑ ආදුනියෙක් වශයෙන් බ්ලොග් අවකාශයේ කොතෙක් කල් සිටිය යුතුද කියා.මේ මාසය තුල ගොඩාක් පිරිස මා ඇතුලුව බ්ලොග් අවකාශයට සේන්දු වන සැටි ඔබ දකින්න ඇති.
ඒ සැම කෙනාටම (මා ඇතුලුව) බ්ලොග් අවකාශයේ රෑදි සිටිමටත් අපහසු බව මා දන්නවා.බ්ලොග් අවකාශයේ පල පුරුදු පුද්ගලයින් අප වැනි ආදුනිකයන් සදහා ඔවදන් නිතර ලබා දිය යුතුය යන්න මගේ මතයයි.මන්ද නැතිනම් අලුතින් බ්ලොගියක් අටවා බ්ලොග් අවකාෂයට ඇතුලුවන අප වැනි පුද්ගලයන් ආ පයින්ම බ්ලොගියත් හකුලා ගෙන ගෙදර යාමට සිදුවනු ඇත.
රාජ්ගේ නවාතැන පවසන අන්දමට නම් බ්ලොගියේ අන්තර් ගතය මිස බ්ලොගියේ අඩංගු වර්ණය, ගැජට් ප්‍රමාණය අනුව බ්ලොගිය ජනප්‍රිය නොවන බවය.

ආදුනිකයෙක් වශයෙන් මා ආදුනිකයන්ට කිවහැක්කේ මෙයයි.
බ්ලොගියේ අන්තර් ගතය පිළිබද දෙවරක් සිතන්න.පොස්ට් එකක් දාන්නම් වාලේ දැමීමෙන් වලකින්න.
දාන්න දෙයක් නැතිනම් නොදා ඉන්න.
බොරු දේවල් දැමිමෙන් ඔබගේ බ්ලොගිය අන් අයතරින් ප්‍රතික්ශේප   විමට ඉඩ ඇත.
තමන් ගේ බ්ලොගිය අන් අයට ප්‍රිය තාවයක් ඇති වෙන සේ තබා ගන්න.
තොරණ් දමා මල් වැල් ගොතා ඔබගේ බ්ලොගිය අපවිත්‍ර කර ගැනිමේන් වලකින්න.
මම මේ කියු දෙයින් කාට හෝ වැදගත් වුනොත් ඒ දෙය මගේ ඉදිරි ගමනට බලපාවි.

 ලෝකෙ වර්ග හතරක මිනිසුන් ඉන්නවා.
 
පලමු වර්ගය:හැමෝම කියන හැම හොදක්ම හැම නරකක්ම අහනවා පිලි පදිනව

දෙවන වර්ගය:
 
කියන දේ තෙරුම් අරගෙන
තමන්ට ගැලපෙන හොද දෙයක් නම් එය පිළි පදිනවා


 තුන්වෙනි වර්ගය: 
දෙයක් කලින් කිවුවට කොහොමත් අහන්නෙ නෑ
හැබැයි දෙයක් උනාම අත්දැකිමෙන් එය තෙරුම් ගන්නවා.

හතරවැනි වර්ගය:
 
කිවුවට අහන්නෙත් නෑ,අත්දැකිමෙන් ඉගෙන ගන්නෙත් නෑ,කොහොමටවත් අහන්නෙ නෑ
හිතෙන දේ හිතෙන වෙලාවට කරනවා

ඔබ කොයි වගේද?



2011-07-28

කෝ.කෝ හිනාවෙන්න බලන්න..


හැමෝම හැමදේම කරන්නේ හිනා වෙලා ඉන්නයි
අපිට කාවහරි හිනස්සවන්න පුළුවන්නම්.
පුන්චි වෙලාවකට හිනැස්සුවත් කාව හරි හිනස්සල සතුටු කරන්න පුළුවන්නම්.
ඊට වඩා දෙයක් මේ ලෝකේ තවත් නෑ කියලයි මට හිතෙන්නේ



අපේ මිනිස්සුන්ට දෙයක් මතක් හිටින්නේ සතියක් වගේ සුළු කාලයක්
ඒකත් හිතට හොදටම කාවැදුනු දෙයක් නම් පමණයි.
අඩුම තරමේ සතියක් විතර එක හිනාවක් පවතින්න හිනස්සවන්න පුළුවන්නම්,අමාරුයි තමයි.


ඒ වුනාට කෙනෙකුට සිනහව අවශ්‍යම මොහොතකදි හිනස්සවන්න පුළුවන්නම්....
ඒ කෙනාගේ ජිවිතයම සතුටින් තියන්න පුළුවන් හිනාවක් වෙයි.

2011-07-26

කම්බි ගහලා ඕයි..........!!!


සුබ සැන්දෑවක්.මම මේක ලියන්න හිතුවේ ඊයේ හවස ඉදන්.පාසල් වැඩ කටයුතුත් එක්ක පොඩ්ඩක් කාර්යබහුල උනා.දැන් ඉඩක් ලැබුන නිසා බ්ලොගිය පැත්තේ එන්න හිතුනා.

අද මම කියන්න යන්නේ අපේ ගමේ දෙයක් ගැන.අපේ ගමේ තිබුනා සැලකිය යුතු ප්‍රමානයේ ලොකු පිට්ටනියක්.අපි පොඩි කාලේ ඉදන් සරුංගල් යැවුවේ,බයිසිකල් පැද්දේ, දාන හැම සෙල්ලමක් ම දැම්මේ මේ පිට්ටනියේ තමයි. අවුරුදු 15කටත් කලින් ඉදන් ගමේ කොල්ලො කුරුට්ටෝ ටික සෙල්ලමට සෙට් උනේ මේ පිට්ටනියටයි. අද වෙනකොට සීමා ලකුණු කොරලා.කටු කම්බි ගහලා.සැරින් සැරේ කම්බි ගැහුවත් ඒවා කඩා දාලා අපි පිට්ටනිය නිදහස් කර ගත්තා.සිත්සේ වටපිටාව දෙවනත් වෙන්න සංගිත සංදර්ශන (ජන්ද කාලෙට)පවා පැවැත් වුනේ මේ පිට්ටනියේ තමයි.පොඩි කාලයේ පිට්ටනිය අපේ කියා සිතුවත්,සැරි සැරේ කටු කම්බි ගැසිම නිසා කවදා හෝ දිනක අපි සැමටම මේ පිට්ටනිය නැතිවි යන බව අපි  දැන සිටියා.


ඉස්සර ඉස්කෝලේ ඇරලා ගෙදර ආපු ගමන් දුවන්නේ පිට්ටනියට තමයි.ගමේ සමහර ලමයි පාසල් යන්නේ නෑ.එක නිසා මම යනකොටත් සෙල්ලමට ගමේ කොල්ලො සුදානමෙන්.මම නැතිව උන්ට සෙල්ලම් කරන්න බෑ.මොකද බැට් එකයි,බෝලෙයි තියෙන්නේ මං ගාවනේ.
අපේ සෙට් එකට ප්‍රශ්නයක් ආවත් සෙට් වෙන්නේ පිට්ටනියේ අයිනේ තියන මාර ගහ ලගට තමයි.මාර ගහ අපේ කතා කොච්චර නම් අහගෙන ඉන්න ඇද්ද?ඒ විතරක් ඇ....හවසට පොඩි පොඩි ෆන් ගන්න සෙට් වෙන්නේත් ඔය මාර ගහ මුලටම තමයි.ඒවා දන්නෙත් ඉතින් මාර ගහම තමයි.

තවත් සමහරු අලුතින්ම ගත්ත වාහනේත් පාරට දාන්න කලින් දාන්නේ පිට්ටනියට තමයි.වෙන මොහොකටවත් නෙමෙයි.පුරුදු වෙන්න. අද වන විට එයද කටු කම්බි ආක්‍රමණය කර ඇත.තව ටික කලකින් පිට්ටනිය තුල ගෙවල් හදයි කියලා මට හිතෙනවා.


ගෙවල් හදන එක මම වැරදියි කියන්නේ නෑ.එත් කාලයක් තිස්සේ වැඩි දෙනෙකුගේ ආදරය රැදි තියෙන මේ පිට්ටනියම තෝරා ගත්තේ ඇයි දැයි මගේ සිතේ හට ගන්නා කුතුහලයයි.

අයිති කාරයෝ හිටියත් නැතත්, පිට්ටනිය මම ගෙදර ගෙනියන්නේ නැතත්  මම පිට්ටනියට අදටත් ආදරෙයි.............

2011-07-24

Case වල අලුත්ම තත්වය.....

අපි දාගන්න Case වල හැටියට නිතරම අළුත්වන Case සම්ප්‍රදායක් තමයි අපිට තියෙන්නේ.....
අහක යන Case අපිට වැටෙනවා,අපි ඉන්න බැරුවට Case දාගන්නවා,සමහරු අපිට Case දානවා,ඉතින් එන්න ඒ තමයි Case වල තත්වේ.

අපි මොකක් හරි Case එකක් දාගන්නවනම් හරි බයයි.Full upset මාර Case එකක් තමයි ඒක ඒ වෙලාවට.හැබැයි Case එකක් තියෙද්දි තව Case එකක් දාගන්න කොට....කොහොමද?

එතකොට අපිට ඒ Case එක තමයි Case එක වෙන්නේ.මුල් Case එක අපිට එච්චර ගානක් නෑ..ඉතින් මම Case හොදයි කියන්නේ අන්න ඒ වගේ වෙලාවට තමයි.
 පුළුවන් තරම් අලුත් Case වලට යන්න බලන්න.
මම මෙහෙම කිව්වට වැරෑද්දක් නැ මයේ හිතේ...මොකද
මම කිවුවත් නැතත් ඔයාල Case දාගන්නවනේ.................!!!!

2011-07-23

සිතුවිලි නැති වු දා.........



වෙලාව දැන් හවස 6.30 ටත් ලගයි. අද දවස.....කම්මැලි කමෙන් පටන් ගෙන කම්මැලි කමෙන්ම අවසන් වන්නට ඇත්තේ තව හෝරා කිහිපයකි.දවස ගැන ආපස්සට සිතන්නට කිසිවක් නැත.
එක හින්දා මොකක් වත් හිතෙන්නෙත් නෑ.නමුත් මේසා විසල් ලෝකය පිලිබද සිතන්නට මා හට අපමණ කරුනු ඇත.නමුත් මේ අවස්තාවේ මා සිතට
එන කරුණු ඔබ හා බෙදා ගැනිමට අකමැත්තේය.මන්දයත් ඔබට මෙම බ්ලොගිය අප්‍රිය විමට ඇති ඉඩ කඩ වැඩි නිසාය.


ඒක හින්දා පසුව හමු වෙමු..

                                                                      මීට,
                                                                      මී හරක් පිඩියා

ඔය හැලෙන්නෙ රම්පෙට පොරි පොකුරු පොකුරු

මම කලින් කිව්වානේ මම හරි කම්මැලියෙක් කියලා.බ්ලොග් එක පටන් ගත්තට පස්සේ එක වෙනස් වෙනවාද මන්දා.

අලුත් දිනයක අලුත් ආරම්බයක්.දවස සෙනසුරාදා මම හිතන විදිහට හරිම කම්මැලි මරුමුස් දවසක්.එක අතකට බලනකොට ඒ දවසේ වැරැද්ද නෙමෙයි දවස ගතකරන විදිහේ වැරැද්ද කියලයි හිතෙන්නේ.මම කලින් කිව්වනෙ A/L මම කරනවා කියලා.පාඩම් වැඩ කරන්න නම් සෙනසුරාදා තවම් හොද දවසක් තවත් නැ.ඒ කියලා පොතේ එල්ලිලා ඉන්න මම කැමත් නෑ. සමහරු සතියේ දවස් වල වැඩ කරලා සෙනසුරාදා නිදහසේ ගත් කරන්න හිතාගෙන ඇති.ඒක තම තමන්ගේ සිතුම් පැතුම් ක්‍රියා කලාපය මත සිදුවන දෙයක්.

මට හිතුනා මේ ගැනත් ඔයාලට කියන්න.මි හරක් පිඩියා කියලා මගේ බ්ලොග් එක හදුන්වා දුන්න නිසා මේ අඩවිය බලන්න ආපු අය වැඩි පිරිසක් හිතන්න ඇති මේක තවත් එක පිස්සෙක් ගේ බොරු බ්ලොග් පටන් ගැනිල්ලක් කියලා.නමුත් මම එහෙම හිතනවාට කැමති නෑ.මොකද මම මේ නම දාන්න හිතුවේ එක්තරා සිදුවිමක් අලලා.අතේ ඇගිලි පහම එක වගේ නෑනේ.ඒ කියන්නේ සැම දවසක්ම එක වගේ නැනේ.විටෙක සතුට,විටෙක දුක,තවත් විටෙක තව තව දේවල් වෙන්න පුලුවන්නේ.එහෙම නේද? 


සමහර දාට මෝඩ අදහස්,තවත් දවසක් බුද්දිමත් අදහස් එන්න පුලුවන්නේ.මම කැමතියි ඒවා කාට හරි කියන්න. ඒකයි මම බ්ලොග් එකක් පටන් ගන්න හිතුවේ.අනික තමන් ගේ හිතට එන අදහස් හිත තුලම සගවා ගන්නේ නැතුව කා සමග හරි බෙදා ගන්න තියේ නම් එකේන් හිතට දැනේන හැගිම කවදාවත් කියලා නිම කරන්න බෑ කියලයි මට හිතෙන්නෙ.මම බ්ලොග් පොස්ට් එකක් දාන්නේ එදා දවසේ සිදුවිමක් හෝ මට හිතෙන දේවල් දාන්නයි.මම හිතනවා ඒවා කියවන්නත් පිරිස මා හා අත්වැල් බැදගනි කියලා.

 බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගැනිල්ලෙන් මගේ ජිවිතේ අලුත් පිටුවක් පෙරලුනා කිව්වොත් වැරදි නෑ.මොකද පොස්ට් එකක් ලියද්දි ජිවිතය පිළිබද ආපස්සට හිතන්න පුරුදු වෙනවා.ඒ වගේම අතිතයේ කල වැරදි අනාගතේ නොකර ඉන්නත් පුලුවන්නේ එහෙම නේද?ආ තව එකක් ජිවිතය පිලිබද ආපස්සට හිතන් කොට තමයි දැනේන්නේ මම ජිවත් වෙනවා කියලා පපුවට දැනෙන්නේ.
පොස්ට් එකක් ලියන්න හිතද්දි අදහස්, කරුණු දුන්හිද ඇල්ල වගේ දෝරේ ගල එනවා.ඒවා එකතු කරලා ලියන්න හදන කොට කිසිවක් නෑ.

මගේ වයසේ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ කිදෙනෙක් බ්ලොග් ලියනවා ඇද්ද?ඔවුන් බාගෙට බාගයක් බ්ලොග් එකක් කරන්නේ ගේම්ස්, ෆිල්ම්ස්,වගේ ඒවා දන්න.තව ගොඩාක් ජාතියේ ඒවා කරනවා.මම මෙතන උදාහරණ දෙකයි දුන්නේ.තමන් ගේ ජිවිතයේ අදහස් කාත් සමග හරි බෙදාගෙන ඒවාට ප්‍රතිචාර ලැබෙන කොට දැනෙන හැගිම කවදාවත් ඔවුන්ට නොදැනෙනු ඇත.

2011-07-22

@...පිඩියා සහ උන්මාදය...@



  • හායි මෙයාලා...! මම ඊයෙනෙ බ්ලොග් කෙරුවාව පටන් ගත්තේ.පලමු පොස්ට් එකට ලැබුණු ප්‍රතිචාර කොහොමෙයි කියලා බලන්න උදෙම කුකුළත් කරේ තියාගෙනම Dashboard  එකට රිංගුවා.මෙන්න බොලේ මගේ කුජීත බ්ලොග් කෙරුවාවට කොමෙන්ටු 14,Follow 7 .අප්පටසිරි වෙයි.කජු ඇටද කොස් ඇටද? සමහරක්ටනම් මේ ගාන (චූපිං)වෙන්න ඇති.මට නං දෙයියම්පා වටිනවා බොලවු..



ඊයේ ඉදන් මාත් එක්ක එකතු වුන,එකතු වෙන අයට බොක්කෙන්ම ස්තුතිය පුදකරනවා.අපි බොක්කෙන් අපිට බෙලෙක්කෙන් කියලා ටොක්ස් එකකුත් තියනවානේ.එහෙම වෙන්න එපා හොදේ.මේ චූ කොල්ල පව්නේ.මම විශ්වාස කරනවා තවත් ගැන්සිය මාත් එක්ක අත් වැල් බැද ගනි කියලා (ලවු කරන්න නෙමෙයි බොලවූ)


බොලාල දන්නවද මම තාම මගේ බ්ලොග් හෑල්ල සින්ඩි වලට දාගන්න දගලනවා.හරිම කම්මැලි වැඩක් අෆ්ෆා.......


අනන්ත ප්‍රේම ප්‍රාර්තනා හිතින් දරා එමු
සලා පවන් නෙතින් සිනා සෙමු
සුපෙම් කැලුම් ගලා නොයන්න නෙතු වසා ගමු
ප්‍රේම සප්නයේ රෑදි ඉමු.//


ගෙවා ඈත දුර මාවතේ
ඇදී යාවි පවනක් ලෙසේ...//
නිවා ජිවිතේ
රෑදි මාවෙතේ
කියා දෙන්න ස්නේහේ සුවේ....
                                                                                            (චන්ද්‍රලේකා ආන්ටි)


මේ සින්දු කැල්ල මෙතනට අදාලම නෑ.අදාල කරගන්නත් එපා හොදේ.මොකද ඔය සින්දුව කම්මැලි කම නිසා මම අහපු සින්දුවක්.පට්ට සින්දුවක් හින්දැයි ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්න හිතුවේ.
එන්න එන්නම බ්ලොග් කරණයට ඇදිලා ඇදිලා යනවා වගේ.යන්න යන්න.මගේ පර්ස් එකේ තියන ගානට තට්ටු වෙනකොට ඇඩෙනව තනි ඇහැට.."ජිවිතේ මල් අපේ අම්ම ඉන්නකල්".කියන සින්දු කැල්ලේ තේරුම එතකොට තමයි මේ පිඩි මොලේට ටාර් ගාල දැනෙන්නේ.ඔයාලට එහෙම වෙන්න ඇති.


මට තියනවා මහා කැත පුරුද්දක්.(කිවුවට කමක් නැද්ද මන්දා).ඕනම දේකට ආසාව තියන්නේ උපරිම සතියයි.මට බයයි මේ බ්ලොග් කෙරුවාටත් කනකොකා උම් බෑ කියයිද කියලා.
එහෙනං දැන් ඇති තව ලියන්න ගියොත් මේ පිඩියා මොනා ලියයිද දන්නේ නෑ...
ඒක හින්දා ඊළග පොස්ට් එකෙන් නැවත හමුවෙමු.
එන්නං
බායි.... 
 

2011-07-21

බ්ලොග් කෙරුවාවට අවසරයි..



එහෙනං ඔන්න නමෝ විත්තියෙන්ම වෙඩෙ පටන් ගන්නයි යන්නෙ.ඉස්සල්ලම කට්ටියට කියන්න ඔනි මගේ කඩ්ඩ එච්චරම පොලිස් නැ බොලවු.එක හින්දා පොඩි පොඩි ජිල් මාට් වෙන්න පුලුවන් ගනන් ගන්න එපා.මම බ්ලොග් කෙරුවාව පටන් ගෙන ගොඩාක් කල්.එක එක අඩවි කොරා.ඒ ඔක්කොම අතර මගදි නවත්තන්න උනේ මගෙ කම්මැලි කම නිසා කිවුවොත් වෙරදි නෑ.අනික මචන්ලා මම A/L කරන පිඩියෙක් නේ.එපා වෙනවා අප්පා..මොනා කරන්නද එක පාරින් ගොඩ යන්න නේ බලාපොරොත්තුව.එක හින්ඩා ඔක්කොම බැලන්ස් කරගෙන බ්ලොග් කෙරුවාව කරන්න තමයි හිතගෙන ඉන්නෙ.මම හිතනවා මෙක කියවන කස්ටිය මාත් එක්ක ඉදිරියටත් රෑදි සිටි කියලා.මාව අතරමන් කරන්න නම් එපා බොලවු.මම දැනට මාස ගනනක් තිස්සේ බ්ලොග් කියවනවා.මම බ්ලොග් ලියන්න නෙමෙයි.බ්ලොග් කියවන්නයි දස්ස.මගේ සිතට එන නැවුම් අදහස් ඔයාල එක්ක බෙදා ගන්නයි මම මේ බ්ලොග් එකෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ.